دفاع در عمق (Defense in depth)

دفاع در عمق یک راهبرد جامع امنیت سایبری است که شامل استفاده از چندین لایه مکانیسم امنیتی در سراسر یک شبکه است تا در برابر انواع مختلف تهدیدات محافظت کند. به جای اعتماد به یک نقطه امنیتی واحد، مانند یک فایروال یا نرم‌افزار ضد ویروس، دفاع در عمق برای استفاده از مجموعه متنوعی از اقدامات امنیتی برای ایجاد لایه‌های تداخلی از حفاظت توصیه می‌کند. این لایه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• امنیت محیطی: این لایه بیرونی‌ترین لایه دفاع است که معمولاً شامل فایروال ، سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS) و سیستم‌های پیشگیری از نفوذ (IPS) برای نظارت و فیلتر کردن ترافیک ورودی و خروجی است.

• امنیت شبکه: این لایه بر روی امنیت ترافیک شبکه داخلی تمرکز دارد و اغلب با استفاده از فناوری‌هایی مانند شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN)، تقسیم بندی شبکه و لیست‌های کنترل دسترسی (ACL) برای کنترل و نظارت بر ارتباطات بین اجزای مختلف شبکه استفاده می‌شود.

• امنیت نقطه پایان: دستگاه‌های نقطه پایان مانند کامپیوترها، لپ‌تاپ‌ها، گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها معمولاً هدف حملات سایبری هستند. راهکارهای امنیتی نقطه پایان مانند نرم‌افزارهای ضد ویروس، سیستم‌های تشخیص و پاسخ به نقاط پایانی (EDR) و ابزارهای مدیریت دستگاه‌های همراه (MDM) به منظور حفاظت از این دستگاه‌ها در برابر نرم‌افزارهای مخرب، دسترسی غیرمجاز و نفوذ داده مورد استفاده قرار می‌گیرند.

• امنیت برنامه: برنامه‌ها و نرم‌افزارها هدف معمولی برخی از حملات کنندگان هستند. روش‌های کدنویسی امن، مدیریت منظم پچ، فایروال های برنامه‌های وب (WAF) و تکنیک‌های پویایی مانند خودمحافظت برنامه در زمان اجرا (RASP) برای امنیت برنامه و جلوگیری از بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌ها استفاده می‌شود.

• امنیت داده: حفاظت از داده‌های حساس برای سازمان‌ها بسیار اساسی است. رمزنگاری داده، کنترل دسترسی، سیستم‌های جلوگیری از از دست دادن داده (DLP) و تکنیک‌های ماسکینگ داده برای حفاظت از داده‌ها در حالت استراحت، در حالت انتقال و در حالت پردازش پیاده‌سازی می‌شوند.

• مدیریت هویت و دسترسی (IAM): راهکارهای IAM هویت‌های کاربر را مدیریت می‌کنند، کاربران را احراز هویت می‌کنند و دسترسی آن‌ها به منابع در داخل شبکه را کنترل می‌کنند. این شامل تکنیک‌هایی مانند احراز هویت چندمرحله‌ای (MFA)، ورود یک‌بار به انواع سرویس (SSO) و مدیریت دسترسی امتیازی (PAM) است.

• نظارت امنیتی و پاسخ به حوادث: نظارت مداوم بر فعالیت‌های شبکه، تجزیه و تحلیل لاگ، سیستم‌های مدیریت اطلاعات امنیتی و رویداد (SIEM) و طرح‌های پاسخ به حوادث جزئیات اساسی دفاع ژرف هستند. این اقدامات به کشف و پاسخ به حوادث امنیتی به صورت به‌موقع کمک می‌کنند.

با لایه‌بندی این اقدامات امنیتی، سازمان‌ها می‌توانند انعطاف‌پذیری سیستم‌های خود را افزایش داده و احتمال موفقیت حملات سایبری را کاهش دهند. با این حال، مهم است به یاد داشته باشید که دفاع ژرف یک رویکرد یک اندازه‌گیری نیست و برای موثر بودن به برنامه‌ریزی، اجرا و نگهداری دقیق نیاز دارد.